Blog post #6 – Limerence

Limerence oftewel verliefdheidsverslaving. Als we verliefd raken heeft het altijd wel met een soort obsessie te maken, maar langzaamaan veranderd dat in liefde, en soms niet. Soms blijf je hangen in dat obsessieve gevoel, wanhopig smachtend naar de beantwoording van die ´liefde´. Dit fenomeen noemen we dus ook wel Limerence. Het lijkt op verliefdheid, maar dat is het niet echt. Met Limerence bedoelen we dat de psychologische toestand zo ver gaat, dan met een vrolijke crush. Het kan je leven volledig beheersen. Maar wanneer kunnen we aan onszelf herkennen dat we niet gewoon een crush hebben op iemand. Ik zal wat voorbeelden geven.

– Een dringende behoefte hebben om signalen te zien dat je liefde wederzijds beantwoord wordt.

– Contact hebben met die persoon kan je humeur maken of breken.

– Je voelt je onzeker of verlegen als je met die persoon bent.

– Hoe ingewikkelder een eventueel samenzijn blijkt, hoe intenser je gevoel wordt.

– Al het andere verdwijnt zodra je met die ander bezig bent

Bij Limerence wil je in de euforie blijven verkeren, ook al voel je je de helft van de tijd diepongelukkig en ervaar je veel stress. Het kan zelfs zo ver gaan dat je lichamelijke klachten gaat ontwikkelen. Limerence ontstaat vaak als er sprake is van een eenzijdige verliefdheid. De verliefdheid is meer een fantasie want er is geen sprake van lichamelijke reacties. Als je zo verliefd bent dan ben je vooral steeds bezig met de ander en niet meer met jezelf. Je bent vooral verliefd op het beeld dat je hebt gecreëerd van deze persoon, en niet de daadwerkelijke persoon. Je primaire doel is beantwoording van de liefde en niet per se een relatie, ook al lijkt of voelt dat wel zo. Een gewone verliefdheid gaat over, maar met Limerence gaat dat moeilijker. Zelfs na een afwijzing kun je nog heel lang, zelfs jaren, in de verliefdheidsverslaving gevangen blijven en naar die persoon blijven verlangen.

Limerence kan net als andere verslavingen een flinke greep houden op je leven. Om het te overwinnen, moet je eerste erkennen dat je die verslaving van die persoon volledig in je hoofd afspeelt, een fantasie. Het probleem ligt dus ook niet aan de persoon, maar aan jou. Om jezelf uit je lijden te verlossen is het dus beter er niet tegen te vechten, maar het te accepteren. Wanneer je erkent dat je Limerence hebt op een persoon, dan pas kun je jezelf ook gaan afvragen waarom je steeds weer naar die persoon verlangt. Wat voor aandacht geeft die persoon jou dat je zo blijft hangen? Het heeft eigenlijk allemaal te maken met dopamine, die persoon geeft jou aandacht of gezelschap en dat voelt als een beloning. En je onderbewustzijn gaat steeds weer opnieuw opzoek naar die beloning. Als die beloning dan uitblijft, word de hunkering naar die persoon steeds groter waardoor je je uiteindelijk neerslachtig voelt. En dit speelt zich allemaal af in je eigen hoofd.

Iets accepteren dat niet goed voor je is, past niet bij verliefdheid, maar is eerder een sociale angst. Bij iemand blijven ook al ben jij er ongelukkig door. Heeft niks met het controleverlies van verliefdheid te maken. Het is gewoon een keuze. Het zegt eerder iets over een psychologisch tekort bij jezelf.

Maar hoe kom je nu van Limerence af?
Hoe kom je nu daadwerkelijk van die verliefdheidverslaving, door zo goed mogelijk te laten weten dat je iemand niet meer wilt zien. Duidelijkheid en het contact verbreken is de enige manier. Want ook als je geen contact meer hebt, kun je onbedoeld de herinnering en dus de verslaving levend houden. Door iedere week iemands Insta te checken en te kijken of-ie online is op WhatsApp. Fantaseren is verleidelijk, omdat het je eventjes een comfortabel gevoel geeft. Toch weer die beloning waar je hersenen nog steeds naar op zoek zijn. Je kunt de hunkering pas écht laten verdwijnen als je ook je fantasieën de baas bent.